Van pamperen tot presteren
En net daar raakt het. “We vragen veel van werkgevers vandaag,” zegt Inge. “Maar mogen we ook nog iets terugvragen?” Julien valt haar bij. Burn-outs, werkdruk, mentale gezondheid – allemaal belangrijke thema’s, maar we mogen niet vergeten dat ook werkgevers mensen zijn. Mensen die ook hun best doen.
Generaties als context, niet als conflict
Julien fileert de karikatuur van ‘luie jongeren’. Hij ziet geen generatie die minder doet, maar wel een context die veranderd is. Social media, prestatiestress, onzekerheid – het is geen gebrek aan ambitie, maar een andere vorm van overleven.
Inge herkent dat. Ze heeft zelf twee kinderen die net op de arbeidsmarkt staan. “Ze zijn niet minder geëngageerd,” zegt ze, “maar ze denken wel anders over loyaliteit en identiteit.” Een job is niet meer wie je bent. Het is iets wat je doet, naast andere dingen.
Van leider naar mens
Opvallend is hoe Inge terugblikt op haar eigen evolutie als leider. Van jonge teamlead met een stevige bewijsdrang, naar een leider die ruimte geeft en mildheid durft tonen. “Ik wou vroeger vooral resultaten. Nu wil ik mensen laten groeien – ook als dat betekent dat ze elders verdergaan.”
Julien noemt het ‘de transitie van presteren naar begeleiden’. In zijn werk met jonge leiders via het SHIFT-traject van First Floor ziet hij vaak dat de grootste sprong niet zit in skills, maar in mindset. “Durven communiceren. Duidelijk zijn. Grenzen trekken, maar ook luisteren. Dat is waar het schuurt én waar het groeit.”
Tussen duidelijkheid en mildheid
Er valt veel te zeggen over deze aflevering, maar misschien is dit de kern: het gaat niet om wie gelijk heeft. Het gaat om elkaar willen begrijpen. Over erkennen dat mensen veranderen, net als organisaties. En dat leiderschap – van boven of van onder – altijd vertrekt vanuit verbinding.
Of zoals Julien het zegt: “Tijden veranderen, maar mensen niet.” En misschien is dat wel de mooiste conclusie van allemaal.
